بررسی هیستوپاتولوژیک تأثیر داروی سلکوکسیب در کنترل التهاب حاد ناحیه پری آپیکال پس از درمان ریشه در گربه

مقدمه: پروستاگلاندین ها از جمله واسطه های مهم التهابی هستند که توسط آنزیم سیکلواکسیژناز تولید می شوند. از آن جا که داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی قادر به مهار این آنزیم می باشند، به طور شایعی در درمان دردهای پس از درمان ریشه به کار می روند. این مطالعه با هدف بررسی تأثیر سلکوکسیب در کنترل التهاب حاد پری آپیکال پس از درمان ریشه در گربه صورت گرفت. مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی و با طرح موازی، 24 دندان کانین و 4 دندان پره مولر (به عنوان شاهد منفی) از 6 گربه مورد بررسی قرار گرفت. گربه ها به 2 گروه آزمایشی تقسیم شدند. به گروه اول یک ساعت قبل از درمان مقدار mg/kg 5/2 سلکوکسیب به صورت خوراکی داده شد و گروه دوم هیچ گونه دارویی دریافت نکرد. پس از انجام درمان ریشه، حیوانات در فواصل زمانی 8، 12 و 24 ساعت، vital perfusion شدند. از ناحیه پری آپیکال هر نمونه دندانی، 5 مقطع هسیتولوژیک تهیه شد و در مجموع 140 لام میکروسکوپی بررسی گردید. در نمونه های هیستولوژیک تهیه شده، میزان التهاب حاد پری آپیکال بر اساس سه شاخص شدت تراکم سلول های التهابی، ادم و دیلاتاسیون عروق بررسی شد. اطلاعات به دست آمده با استفاده از آزمون های آماری kruskal-wallis و mann-whitney مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: بر اساس سه شاخص التهابی (شدت تراکم سلول های التهابی، ادم و دیلاتاسیون عروق)، اختلاف بین دو گروه در زمان 8 ساعت معنی دار بود. همچنین اختلاف معنی داری از نظر شاخص های شدت تراکم سلول های التهابی و ادم بین دو گروه در زمان 12 ساعت وجود داشت. در زمان 24 ساعت، تنها اختلاف بین شدت تراکم سلول های التهابی بین دو گروه معنی دار گردید (05/0 p value ). نتیجه گیری: براساس نتایج این مطالعه، داروی سلکوکسیب قادر است التهاب حاد پس از درمان ریشه را کاهش دهد.